Biografia
syn Jakuba i Zofii z d. Pytlińskiej, urodzony 24 X 1894 r. w Niegardowie w pow. miechowskim. W 1914 r. zdał maturę w Szkole Handlowej w Sosnowcu.. Przed I wojną światową członek organizacji Młodzież Postępowo-Niepodległościowa, Związku Strzeleckiego oraz Związku Walki Czynnej.
Od 1914 r. dowódca oddziału Związku Strzeleckiego, a następie żołnierz Legionów Polskich. W 1916 r. mianowany podporucznikiem, od 1917 r. dowódca 3 kompanii 2 Pułku Piechoty Legionów Polskich. Od 1918 r. służył w Wojsku Polskim, początkowo jako dowódca 8 kompanii 9 Pułku Piechoty. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. W 1932 r. awansowany do stopnia podpułkownika. W 1935 r. wyznaczony na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 10 Dywizji Piechoty.
Podczas wojny obronnej 1939 r. dowódca Oddziału Wydzielonego 10 DP w szeregach Armii „Łódź”. Prowadził walki od Wieruszowa do Warszewic. Odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari IV kl. Internowany na Węgrzech, skąd w 1941 r. powrócił do okupowanej Polski. Zaangażowany w działalność konspiracyjną Obozu Polski Walczącej. Od początku 1942 r. inspektor w Biurze Inspekcji Komendy Głównej ZWZ–AK, a od 1943 r. inspektor na Okręg Radomsko-Kielecki AK. W marcu 1944 r. mianowany komendantem Okręgu Radomsko-Kieleckiego AK. Podczas akcji „Burza” pełnił jednocześnie funkcję dowódcy Korpusu Kieleckiego AK.
Po II wojnie światowej związany z Delegaturą Sił Zbrojnych na Kraj i Zrzeszeniem „Wolność i Niezawisłość”. W 1946 r. aresztowany przez UB. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie skazany na trzy i pół roku więzienia. Z więzienia zwolniony w 1950 r. Pracował w „Słowie Powszechnym”, a następnie do emerytury w Zjednoczonych Zespołach Gospodarczych „Inco”. W 1961 r. Sąd Wojewódzki w Warszawie wydał postanowienie o zatarciu skazania. W latach siedemdziesiątych XX w. brał aktywny udział w życiu kombatanckim legionistów i żołnierzy AK, współorganizował pielgrzymki weteranów na Jasną Górę. Zmarł 4 V 1982 r. w Warszawie.
