• Litwa odrzuca niemieckie sugestie uderzenia na Polskę.

• Zbombardowanie Frampola, który praktycznie w całości niszczy to niewielkie miasteczko na Roztoczu.

• Niemcy rozpoczynają forsowanie Wisły pod Annopolem i Solcem. Kontratak polskich czołgów (Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej płk. Roweckiego) kończy się niepowodzeniem.

• W nocy z 13 na 14 września na placu koszarowym w Zambrowie, gdzie ustanowiony był punkt zborny jeńców, dochodzi do chaotycznej strzelaniny ginie przypuszczalnie ok. 200 żołnierzy polskich, a 100 jest rannych; na udzielenie im pomocy przez lekarza zgodzono się dopiero rano.

• Resztki Armii „Łódź” pod dowództwem gen. Wiktora Thommée przedzierają się do twierdzy Modlin. Gen. Thommée staje na czele Obozu Warownego „Modlin” i znajdujących się w nim wojsk.

• W Szczucinie żołnierze Wehrmachtu zastrzelili 25 Żydów zmuszonych do pochowania ciał pomordowanych wcześniej jeńców wojennych, zabitych w odwecie za rzekomy bunt jednego z nich.
„Następnego dnia [Niemcy] sprowadzili Żydów, by ich pochowali. Musieli wykopać groby. Był z nimi młody Żyd [...], on [podoficer niemiecki] uderzył go pięścią w twarz. Wkrótce potem zatłukł go karabinem. W taki sposób, że zaraz wypłynął mózg, a Żydzi musieli wykopać groby i wtedy wrzucali do nich Polaków. Na koniec rozstrzelano także Żydów i wrzucono do tych samych dołów. Potem to wszystko zasypano cienką warstwą ziemi, a następnego dnia przyszły polskie... żydowskie kobiety, a więc matki i żony, one znowu tych zabitych wykopały po to, by ich pochować. To by było wszystko” (Hannes Heer, Vom Verschwinden der Täter, Berlin 2004).