Wrzesień 1939

Wiosną 1939 r., gen. Bernard Mond nakazał, aby Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 6. Dywizji Piechoty wraz z jednym z batalionów 20 pp Ziemi Krakowskiej, baterią dział ppanc. i plutonami specjalnymi, zamiast tradycyjnie kończyć szkolenie na poligonie w rejonie Czarnego Dunajca, został przesunięty w rejon Pszczyny.

W 1937 r. obserwując przemiany w organizacji i uzbrojeniu potencjalnych przeciwników Wojska Polskiego Sztab Główny zdecydował o modernizacji części jednostek kawaleryjskich i „przesadzeniu” żołnierzy na motocykle i samochody rodzimej produkcji oraz wsparcie ich lekkimi czołgami.

„Na polu walki liczy się ogień i ruch. Żołnierz nie powinien iść do boju zmęczony marszem. Trzeba go dowieźć jak najbliżej przeciwnika” pisał w swoich opublikowanych w 1961 r. wspomnieniach zatytułowanych „Od podwody do czołga” generał Stanisław Maczek, dowódca pierwszej polskiej dywizji pancernej.